Ommelander Ziekenhuis biedt persoonsgerichte zorg én nazorg aan IC-patiënten
Een verblijf op de Intensive Care (IC) heeft ontzettend veel impact. Veel patiënten hebben maanden na hun opname op de IC nog steeds fysieke klachten door hun aandoening óf de opname zelf. Je kunt dan denken aan vermoeidheid of concentratieproblemen.
Ook mentale klachten, zoals nachtmerries, komen veel voor bij mensen die langere tijd op de IC hebben gelegen. De zorg houdt dan ook niet op na een verblijf op de IC. De IC-medewerkers van het Ommelander Ziekenhuis merken dit iedere dag.
Miriam van Dijk is hoofd van de IC in het Ommelander Ziekenhuis. Miriam: “Onze IC kenmerkt zich door persoonsgerichte zorg. Zo maken we voor iedere IC-patiënt een poster die de familie kan invullen. Hierop staat bijvoorbeeld hoe de gezinssituatie is, of iemand huisdieren of hobby’s heeft, wat voor werk iemand doet en welke muzieksmaak de patiënt heeft. We zetten dan bijvoorbeeld de muziek op waar hij of zij van houdt. We weten dat dit pijn, angst en stress kan verminderen. De persoonsgerichte zorg komt vooral terug in maatwerk. Door intensief contact met de familie leer je de patiënt kennen en kun je de zorg persoonlijk maken. We zijn wel eens met een patiënt naar buiten gegaan, omdat de familie zijn hond meenam.”
Nazorg staat nog in de kinderschoenen
Bij persoonsgerichte zorg hoort ook goede nazorg. Jack Haaijer is specialistisch IC-verpleegkundige en is samen met collega specialistisch IC-verpleegkundige Marjan Schrage gestart met het bieden van nazorg aan IC-patiënten. Jack vertelt: “Er zijn richtlijnen voor nazorg, maar bij veel ziekenhuizen staat nazorg nog in de kinderschoenen. Terwijl nazorg erg belangrijk is bij het herstel en de verwerking van de opname. Het kan helpen eventuele klachten te voorkomen of te verminderen, merken we. We zijn ruim een jaar geleden begonnen met het bieden van nazorg. Uit de patiënttevredenheidsonderzoeken bleek dat veel patiënten behoefte hadden aan een soort nagesprek. Ook als we patiënten later weer tegenkwamen, bijvoorbeeld op een open dag van het Ommelander Ziekenhuis of op een andere afdeling, dan hadden ze vaak nog veel vragen en emoties. We zeiden tegen elkaar: die nazorg moeten we echt anders gaan invullen.”
